سلام و درود
من پنج شنبه تنها برا دیدن این نمایش رفتم، اول از همه وقتی نمایش برای تعداد کمی حدود سی نفر اجرا میشه برام لذت بخش بوده و بهم حس صمیمیت داد....
در کل دوست داشتم این کار رو ولی خوب، میشد رو داستان بیشتر کار کرد و برخی جاها پختگی بیشتری به جریان داستان داد... ب نظرم از مهمترین قسمت هر نمایش و اجرا، نحوه شروع و پایانشه.... اینجا هم در شروع، اشاره کوچیکی به مشکل اجاره نشینی داشت و این موضوع سریع تموم شد و میشد گیرا تر باشه.... در پایان هم به اون شخصیت نمیخورد که قاتل باشه، اگرچه تا حدودی قابل حدس بود.. مثلا میشد باز بمونه..... و.....
نظر دیگه ای هم داشتم اینکه به قول استاد حسین علیزاده با این مضمون که یک شاهکار هنری وقتی تموم میشه تازه شروع میشه....
یعنی وقتی تموم میشه تازه تاثیراتش و درگیری در ذهن افراد شروع میشه، اینجا هم من به عنوان یک پسر و مرد در جامعه چه حسی باید بعد از این نمایش داشتم؟ و یا به عنوان دختر و زن؟ چه چیزی قرار بوده با این نمایش بهم اضافه بشه؟ من این تاثیر رو دوست دارم و اگرچه تاثیر جالبی گرفتم ولی همچنان میشد این تاثیر پخته تر و عمیق تر باشه و.......
راستی ی جا وسط نمایش خانم حیدریان خیلی خوب بازی کردن.....
ادم حرفه ای در تئاتر نیستم ولی پیشنهاد دیدن میدم
مرسی ازتون🙃