من همیشه تو سایه می مونم.
یکی از دیالوگ های مهم این نمایش. نمایشی متشکل از شخصیت های اتفاقا پیچیده ولی در عین حال با روایتی ساده. نمایشی که در انتها آغازی دوباره برای تماشاگر است..
نمایشی که مخاطب را وارد بازی می کند که تا انتهای اجرا نمی داند. یکی از مهمترین ویژگی های نمایش عدم وحدت مکان است. ما در طول اجرا با مکانهای مختلفی مواجهیم. اما مکان برای ما در انتها صحنه ی تئاتر می شود.
بازی ها بسیار خوب است و مخاطب باور می کند. کارگردانی، متن، صحنه و بقیه عوامل در کنار یکدیگر مجموعه ای از یک نمایش خوب را می سازد که ما را می تواند به دنیاهای مختلف ببرد. بسیار لذت بردم و دیدن این اجرای عالی را توصیه می کنم.