کار با تاخیر زیاد شروع شد.
مشکل اصلی کار مثل اکثر کارهای این سال ها,نمایشنامه بود.
نمایشنامه به هیچ وجه زمینه روانی لازم برای همراه شدن با کاراکترها رو بوجود نمیاره.برای همین هم هست که گاها کنش های عاطفی بازیگرها باور پذیر نیست و حتی خنده داره.
نمایش و بازی ها در انتقال احساس جا می مونه لذا دائما از موزیک و آواز های عاشقانه به عنوان یک کاتالیزور کمک می گرفت که خوب البته نمی تونست خلا نمایشنامه رو بپوشونه.
تعجب عجیب من برای بازی آقای غفارمنش بود .چطور این بازیگر پیشکسوت هنوز در بیان و ادای دیالوگ ها دچار مشکل هستند.اغلب دیالوگ های ایشون نا مفهوم ادا می شد.در کل کار بسیار ضعیفی بود .
تنها نقطه قوت کار صدای جناب یغمایی بود که حقیقتا کوک و طلایی بود.