مائوزر بالاتر از همه‌ی ویژگی‌های عالیش، برای من، یک اثر شریف بود.
توی دوره‌ای که صحنه‌ی تئاتر پر شده از هجو و لودگی و ابتذال برای پول، مائورز دغدغه‌ای داشت که برای به تصویر کشیدنش سخت تلاش کرده بود و بسیار موفق بود.
مائوزر رو به شعری توصیف می‌کنم که برای انتخاب تک تک کلماتش فکر شده و صرفاً بیان منظور نیست، تفهیم احساس و معناست.
دمتون گرم
همه چیز عالی بود و پایان عالی‌تر 👏🏼👏🏼👏🏼