چه قدر ناامید شدم!
اجرای قبلی‌ای که از احسان گودرزی دیده بودم آهواره بود و عمیقا امیدوار بودم باز هم اجرای خوبی ببینم اما انتظاراتم اصلا محقق نشد.
متن نامنسجم و خسته‌کننده بود و اجرا سعی میکرد به تئاتر مستند نزدیک بشود اما فقط اطلاعاتی سطحی به مخاطب میداد و نه اجازه‌ی عمیق شدن در قصه‌ها. ما در ابهام باقی می‌ماندیم و با شخصیت‌ها سمپات نمی‌شدیم.
اگر داستان‌ها، ترس‌ها و خشم‌ها واقعی بودند، شاید این اجرا برای خاطره و احسان اتفاق خوبی باشد اما برای من در جایگاه مخاطب اینطور نبود.