از لحاظ نمایش صحنه، لباس، بازیگری و .... همه چی واقعا حساب شده و عالی بود. میتونستم حس کنم که چقدر بازیگرها برای نمایش تمرین کردند.
این نظر شخصی من هستش ولی نتونستم با داستان ارتباط برقرار کنم و لذت ببرم. نمایش دیگه‌ای از این گروه رو قبلا دیده بودم که در آن هم ردپایی از مشکلات روانی بود ولی بیننده رو به چالش می‌‌کشید تا بتونه افراد رو درک کنه اما در این یکی نمایش همه چیز مشخص و ساده بود و نیازی به فکر نبود. البته اینم از لحاظی میتونه نکته مثبتی حساب بشه.
تا وسطای داستان واقعا لذت بردم اما از یک‌ جایی به بعد... واقعا حس میکردم که داستان تموم شدست و ما باید این تایم رو به شکلی بگذرونیم! بازم میگم سلیقه‌ هستش اما برای من اینطوری بود که اخرش میگفتم:خب که چی؟) البته تنها نبودم افرادی هم که در ردیف ما نشسته بودند از پایان بسیار متعجب و ناامید شده بودند.
امیدوارم نمایش‌های بعدی محتوای جذاب‌تر و چالش برانگیزتری داشته باشه
خسته نباشید