من یلدا عباسزاده هستم؛ یکی از اعضای بازیگر گروه تولید تئاتر مربع و دانشجوی رشتهی نمایش عروسکی. نمایش فلورینا فلوسی را قبل از به اجرای عموم رفتن آن دیدم. با اینکه خود من به عنوان بازیگر در این اثر حضور ندارم، مطالعه ای در خصوص چگونگی ارتباط شخصیت های این اثر، با رویکرد تطبیقی این روابط در مسابقات سگ دوانی انجام دادم که به نظرم در فهم دقیق موضوع نمایش، سودمند است.
فلورینا فلوسی و مسابقات سگ دوانی
مسابقات سگ دوانی، از آن دسته مسابقاتی است که نقش مهمی در پر کردن اوقات فراغت مردم بازی میکند؛ به خصوص افراد علاقمند به شرط بندی. با اینکه زادگاه این مسابقه به آمریکا برمیگردد، اما امروزه کشورهایی مثل انگلستان و کشور های عربی از برگزارکنندگان اصلی این مسابقات هستند. به طوری که امروزه انگلستان به تنهایی، هشتاد و هفت پیست سگ دوانی راه اندازی کرده است. مسابقات سگ دوانی مثل هر رویداد شرط بندی دیگر، سود کلانی را برای مردم به وجود می آورد. شرکت کننده ها میتوانند در قسمتی از این مراسم، سگ های مسابقه ای خود را به فروش برسانند. اما سگ ها باید از نظر سلامت، چابکی، قد و وزن مورد معاینهی پزشک قرار بگیرند و البته رکورد سگ ها در قیمت گذاری آن ها اهمیت ویژه ای دارد. اکثریت کسانی که میخواهند از طریق این سگ ها به ثروت برسند، تمرین های سختی را روی این سگ ها انجام میدهند. اما چه کسی در این فرآیند، بیشتر سود میکند؟ به خصوص اگر منظورمان صرفا سود مادی باشد؟
برای چند لحظه هم که شده، خودتان را جای تک تک افرادی که در فرآیند مسابقه نقش دارند بگذارید. برای راحت شدن کار، ارکان اصلی مسابقه را در نظر بگیرید؛ شرط بند، صاحب سگ و صاحب پیست. کدام یک همواره بدون ذره ای تنش و نگرانی سود خود را به جیب میزند؟ شرط بند باید بسیار قهار و کاربلد باشد تا همیشه ... دیدن ادامه ›› حیوان منتخبش برنده بشود، در غیر این صورت قطعا ضرر خواهد کرد. وضعیت صاحب سگ هم که مشخص است؛ به اندازه تمام تلاشی که برای تربیت سگش میکند نتیجه میگیرد و این امر، با توجه به شرایط غیر قابل پیش بینی رقبا، نتیجهی قطعی برد را پیش رو نخواهد داشت. با این وجود، به نظر من همهی این موارد محدود به مکانمندی این مسابقه است. اگر پیست مخصوص مسابقه وجود نداشته باشد، تمامی این فعالیت ها بی معنا خواهد شد (و یا هیچ یک از این اتفاقات رخ نخواهد داد). شاید بگویید امروزه سایت های شرط بندی این مشکل را حل کردهاند، که خب از نظر من سایت شرط بندی همان کارکرد پیست را دارد و همان موارد دربارهی سایت شرط بندی هم صدق میکند.
پس دغدغهی مکان مندی این مسابقه برای شرکت کنندگان، از شرط بند گرفته تا صاحب سگ و تماشاچیان، امری است که ناخواسته صاحب پیست را مهم ترین رکن بر میشمارد. تا وقتی مکانی وجود نداشته باشد که مسابقه در آن اجرا بشود، نه شرط بند، نه صاحب سگ نمیتوانند به سودی برسند. دو رکن اصلی این مسابقه، همواره مجبورند پولی در ازای برگزاری به صاحب پیست بدهند. صاحب پیست کسی است که در نهایت از این رویداد سود میکند. چون هیچ چیز احتمالی، روند سود کردن او در طی مسابقه را سست نمیکند. برای او مهم نیست که چند سگ توی این مسابقه آسیب ببینند یا چند شرط بند ممکن است ضرر کنند. او از ابتدا قوانین خودش را وضع کرده و افراد شرکت کننده، نخست با پذیرفتن قوانین و بعد با پرداخت پول قادر به بودن در مکان مورد نظر و شرکت در مسابقه هستند.
در این نوع از ارتباطات، همیشه نفر سوم است که سود میکند. زیرا او خودش را خوب شناخته، ویژگی هایش را پذیرفته و آن ویژگی های درونی را آمادهی استفاده کردن کرده است. من این قانون ثابت و همیشگی را در مسابقهی سگ دوانی بررسی کردم، که در نمایش فلوسی هم وجود دارد. فلوسی اثری گروتسک است که نظامی کارگاهی دارد. این مقاله معرفی اثر نیست. نگاه و دیدگاه تطبیقی من است. نگاهی مختصر بر چگونگی روابطی که سود نهایی، در جدال بین شخص اول و دوم، به شخص سوم میرسد.