نمایش آئورا از نظر من کار قشنگی بود و فضاسازی و داستان خوبی داشت خانه ای که در آن مفهوم مرگ و زندگی، پیری و جوانی، عشق و نفرت در هم آمیخته شده است.
دلیل این همه کامنتهای منفی و متوجه نشدم فهمیدنش کار سختی نبود البته اگه سایر تماشاچی ها با کوبیدن پا و تکان خوردن های بی جا اجازه بدن تمرکز کنی و حواستو پرت نکنن که متاسفانه انقدر زیاد شده که گویا دیگه این ما هستیم که باید عادت کنیم و نگاه و تذکر هم فایده ای نداره.