نظر «حسین کیانی» (نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر) درباره‌ی نمایش «هملت پشت‌کوهی»

نمایش «هملت پشت‌کوهی» با کارهای قبلی ابراهیم پشت‌کوهی، یک تفاوت عمده دارد و آن نزدیک‌شدن به لایه‌های زیرین سطح اجتماعی است؛ یعنی آدم‌هایی که کم‌تر دیده و شنیده می‌شوند،کم‌تر مبدل به درام می‌شوند و زندگی‌های‌شان کم‌تر در درام‌ها تجلی پیدا می‌کند. البته کارگردان، دغدغه‌های همیشگی خودش را در این نمایش هم داشت، همان فرهنگ و آداب و اقلیم و بومی که از آن ریشه گرفته و بالیده و آمده، و چه‌قدر خوب بود که اصرار نداشت زبان نمایش، زبان فارسی رسمی باشد. به لحاظ موقعیت هم، با موقعیتی مواجه‌ایم که می‌تواند در هر خانواده‌ای اتفاق بیفتد، بنیان خانواده را برملا بکند و باعث بشود کاراکترها خودِ واقعی‌شان را نشان بدهند. این نمایش اساساً شمایی بود از جامعه‌ی ایرانی، و مخصوصاً طبقه‌ی فرودست و جامعه‌ی زیر متوسط. این اتفاق خوبی در نمایش بود. هم در طراحی متن و هم طراحی اجرا و هم جزییات خیلی جزیی‌پردازی کرده بود.گرچه شاید این حجم از واقع‌گرایی را بعضی‌ها دوست نداشته باشند اما من شخصاً دوست دارم، چون کمک می‌کند در راستای بهتر تبیین‌شدن محتوای اثر.
دغدغه‌ این روزها چیزی است که در تئاتر گم است. انگیزه‌های انسانی این روزها خیلی در تئاتر ناپیداست. توصیه می‌کنم دوستانی که می‌خواهند تئاتر دغدغه‌مند با انگیزه‌های انسانی ببینید، نمایش ابراهیم پشت‌کوهی را از دست ندهند.