تالار وحدت یه ویژگی عجیبی داره و اون اینه که هر نمایشی یا کنسرتی رو تو دل خودش جا نمیده. انگار مثل بچه‌ایی لجبازه یا مثل زن دلربایی مغرور.
نظرم اینه تنها برای نمایش یا کنسرتایی تمام خودشو میذاره که هنرمندانش متوجه باشن بهترین جا برای طراحی صحنه، نورپردازی و جلوه‌های نمایشی با به حرکت دراوردن چرخ دنده‌های ارزشمند و تاریخی، همون تالار وحدته.

هیچوقت ندیدم
نمایش یا کنسرتی در تالار وحدت
تعداد هنرمندان زیادی نداشته باشه یا
ویژگی نهفته تالارو استفاده ... دیدن ادامه ›› نکرده باشه
ولی
تونسته باشه خیلی درخشان در ذهن و قلبم جایی بگیره که برای همیشه ماندگار بشه.

«آن سوی آینه» برای من در این دوره اجرا به مانند شهرزاد روح نداشت. تنها دلیل بارزش برام این بود که حس خودمونی و دنج میخواست و نه شکوه وحدت.
ولی اگه بحث مقایسه یا علاقه ویژه‌م به تالار وحدت نبود شاید اصلا موضوع بالا به چشمم نمیومد و تماما برای بار سوم از نمایش لذت میبردم.