در دل جامعه روشنفکر فرانسوی خانواده ای که تصمیم به نامگذاری برای فرزندشان میگیرند [آدولف] با مخالفت های جدی مواجه می‌شوند که در رأس آنها پیِر روشنفکر و هنرمندی است که فلسفه خوانده است و خود را در سطحی عالی از درک و شعور می داند و معتقد است انتخاب نام فردی که در تاریخ همواره سیاه بوده است ، چه عواقبی بر روی کودک به دنیا نیامده آنها خواهد داشت .
او حتی برای اینکه نشان بدهد چقدر با ایده های احمقانه مدرن مخالف است از خریدن تلویزیون برای خانه شخصی خود و همسرش امتناع کرده است ، ولی در پایان با بُعد جدیدی از پیِر آشنا میشویم که او انسانی بی قید و بی اهمیت در مقابل همسرش است ...
این گونه مشکلات شخصیتی تقریباً در تمام افراد حاضر در مهمانی که نشان از جامعه مدرن فرانسه دارد که آنهم کنایه ای به روشنفکران دنیا بود به چشم میخورد .
عاطفه جلالی در فضاسازی از یک آپارتمان شخصی در فرانسه مسیر را بدرستی پیموده است که این حجم ورای یک اجرا خوانی بود و پتانسیل تبدیل شدن به اجرای صحنه ای چیزی بود که بشدت در این اجرا به چشم میخورد .
بازی جلالی در کنار کارگردانی اش حاکی از میزان تسلط او به ساخت فضای هایپر رئال برای اجرا داشت . درک درست محسن میرزاخانی از فضا و کاراکتر ونسان تا پایان اجرا تماشاگران را با خود همراه میکرد روشنک رضایی مهر با حضور کوتاه اما تأثیرگذار خود بعد جدیدی از این خانواده را برای مخاطبانش عیان کرد .