هیچ باورم نمیشود که همچین اثری را در سالن اصلی تئاتر شهر دیده‌ام ؛
تلاش گروه اجرایی در این نمایش تحسین بر انگیز و به خوبی قابل مشاهده بود اما ذهن آشفته کارگردانِ اثر نمیتوانست زحمات این گروه پر تلاش را به خوبی نمایان کند .
گوش های مخاطب از موسیقی های پراکنده خسته شده بود . و گاهی با خود تکرار میکرد : ای کاش کمی در این نمایش سکوت را لمس کنم . چرا که در این اثر ، موسیقی پشت به پشت از بلندگو های سالن پخش میشد .
کوتاه عرض میکنم ، در این نمایش ، کارگردان کاش در سلیقه خود تجدید نظر میکرد و درود میفرستم به طراح حرکت این نمایش آقای علی قاجاری .
لازم به ذکر است این نمایش یک پرفومنس تئاتر بود که در هیچ تبلیغاتی بنده ندیدم عنوان شود .
روح پاک فروغ فرخزاد شاد ?
اسفند 400