نمایش پاراسایشگاه در بخش بازی بازیگران که نسبتا در برخی از موارد درخشان چه در قسمت آقایان و چه در بخش خانم ها و البته عدم برقراری توازن بین توانایی ها و نقاط ضعف بازی در تمام مجموعه بازیگران بوده که این وظیفه برعهده کارگردان نمایش است کارگردانی البته در چینش میزانسن ها و بعضی از پاساژ های حرکتی بازیگران موفق و در بعضی میزانسن ها کاملا نا کار آمد و باعث ایجاد پارادوکس در حرکت و میزان سن شده بود . در واقع کل نمایش دارای یک پارادوکس کلی میان خوب و بد بودن کل اجرا بود . اجرا دارای نقاط مثبت از بازی بازیگران گرفته تا طراحی حرکت و کارگدانی و غیره بود و در مقابل در تمامی این موارد به همان میزان نقاط ضعف موجد میتوانست تماشاگر را تا مرز بی توجهی به اجرا ببرد .
اما از نظر من مهم ترین نقد به این نمایش عدم توانایی انتقال مفهوم و پیرنگ داستان به مخاطب بود . قطعا اکثر مخاطبان در شبی که من اجرا را تماشا کردم از دریافت کامل قصه و مفهوم نمایش بی بهره ماندند . و داستان به نحوی ناقص ماند .