پازلی به‌هم ریخته از ایده‌ها و لحظه‌هایی جذاب و خوب.
اگه مخاطب بدونِ اینکه بخواد به مفهومِ «دیالوگ» ، «خط داستانی» و یا حتا خودِ «درام» فکر کنه، بیاد این نمایش‌ـو ببینه، از بعضی از صحنه‌ها و قاب‌هایی که درست می‌شه، قطعَن لذت می‌بره؛
اما اگه بخوایم به عنوانِ یک «تئاتر» بهش نگاه کنیم و مورد انتقاد قرارش بدیم،
کارِ ضعیفی به‌شمار می‌آد ، که البته مشخصه پس‌زمینه و ایده‌ی نو و درستی داشته، اما در مرحله‌ی پرداخت، دراماتورژی و کارگردانی، دچارِ ضعف‌ها و کمبودهایی خیلی اساسی شده.