ژپتو یک اثر کاملا مفهمومی و پیام محور است. نمایشی که صرف اعاده حیثیت از هنر خودش، هنرنمایی نمیکند و در پس هنرنمایی برای مخاطبین خاص خود چالش برانگیز است.
ادبیات و هنر در جایی حرفه ای است که هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص را جذب کند، مخاطب عام از لایه سطحی و روی کار لذت میبرد و مخاطب خاص از پیام و کشمکش های پنهانی و زیر متنی کار که از نظر من نمایش هر دو جنبه را در خود داشت.
نمایشنامه کار به لحاظ ساختار داستانی عالی بود، داستان ها یا خبری و پرسشی امری هستند. بهترین داستان ها داستان هایی است که پرسشی باشند، یعنی زمانی که داستان تمام می‌شود در ذهن مخاطب ایجاد پرسش می شود.
در واقع در یک اثر حرفه ای بعد از پایان داستان، نمایش یا فیلم، یک داستان جدید و نو در ذهن مخاطب شکل میگیرد و این باعث ماندگار شدن یک اثر در ذهن مخاطب در هر برهه زمانی میشود. بعد از دیدن نمایش ژپتو، این سوال در ذهن مخاطب شکل میگیرد که واقعا انحراف در مذهب و دین میتواند باعث انحرافات جنسی شود؟ آیا تعصب بیش از اندازه ی پاپ در دین و خشک اندیشی اش، او را به ورطه بیماری جنسی کشانده؟ سوال بعدی که در ذهن مخاطب شکل میگیرد اینست که اساسا فلسفه آفرینش چیست؟ خالق ما کیست؟ هدفش از آفرینش چه بود؟
نمایش از بعد هستی شناسی مخاطب را به چالش می کشاند، چرا ژپتو که کنایه ای از آفریدگار جهان است و در واقع خدایی که انسان برگزیده (کارول_پینوکیو) ... دیدن ادامه ›› را خلق میکند، خودش وسوسه و گناه را به او هدیه میدهد؟
آیا جز این است که در همان ابتدا خود پاپ(ژپتو) چهار عروسک گوریل( گناه نادانی) دلقک( گناه هوس) سرباز( گناه خشم) و عروسک بنفش (گناه خیانت)، را به کودک هدیه داد؟
آیا جهان هستی تماما یک عروسک بازی و اساسا یک بازی و توهم و خیال است؟
در داستان پینوکیو، ژپتو که خالق عروسک چوبی است تاوان نقص مخلوق خود را می دهد و به دام ماهی می افتد، پینوکیو مغز ندارد، شعور ندارد، بنابراین به راحتی گول می خورد و به دام شهر اسباب بازی می افتد و تبدیل به الاغ می‌شود، اینجا دو نتیجه حاصل می‌شود که مخلوقات به دلیل نقایص خلقتشان خطا میکنند یا به دلیل اینکه شیطان را خود خدا آفریده و سر راه انسان قرار داده در هر دو صورت می توان نتیجه گرفت که اگر انسان مرتکب هر خطا و گناهی هم شود مقصر خودش نیست و تقصیر از خالق اوست و او است که جهان را اینچنین خلق کرده.
استفاده از ادبیات گمانه زن برای رساندن مفاهیم هستی شناسی، انسان شناسی، فلسفی معمولا کاربردی و گیرا است.
به لحاظ کارگردانی، تسلط بازیگران بر اجرا و حرکات بدن و دیالوگ ها، گریم و طراحی لباس، کاری زیبا را شاهد بودیم اما در مورد طراحی صحنه، موسیقی متن، نور کار می توانست بهتر هم باشد اما در مجموع و ترکیب کلیه جزییات یک اثر حرفه ای و چشم نواز را از عزیزان گروه ژپتو شاهد بودیم.
با آرزوی موفقیت و تشکر از کلیه عوامل