بیشتر از انرژی فوق العاده ی بازیگرهای خیلی جوان نمایش لذت بردم. پر از جنبش و حرکت (هر چند سپهر گفت نسبت به اجرای هفته ی قبل که دیده بود، بچه ها کم انرژی تر بودند).
نمایش خط داستانی مشخصی نداره. یک گروه نمایش که در انتظار شروع اجرای نمایششون و ورود تماشاچیها هستند و شوخی و جدی دیالوگها رو تمرین میکنند و گاهی هم شور قضیه رو درمیارن و کارگردان مستاصل رو گرفتار میکنند. در پس زمینه هم به نگاه تلخ و دگم مردها به جنس زن و درد و رنج زنها هم اشاراتی میشه.
نکته ای که برای من خیلی جذاب بود، جذابیت آوایی زبان کوردی بود. با اینکه تقریبا هیچیش رو متوجه نمیشدم ولی از شنیدنش لذت میبردم.
خسته نباشید میگم به کلیه عوامل اجرا.