باید خسته نباشید بگم به تیمی که با وجود اون ضربه‌ی روحی عمیق تونست سرپا بایسته. روح ساشای عزیز در آرامش. و خسته نباشید به بهنام شرفی درجه یک که در مقام رفیق وارد شد و همه‌چیز رو به بهترین شکل ممکن پیش برد. تلاقی اشک‌ها و لبخندها در طول اجرا چیزی بود که باعث شد از فضا لذت ببرم، طنز تلخی که نیاز بود. روابط بین کاراکترها خیلی خوب دراومده بود و اجازه نمی‌داد از فضای کار بیرون بیام. غم عظیم پشت این ماجرا و تلخیش اون چیزی بود که باید به ما یادآوری می‌شد... دمتون گرم که ایستادین و نام آقای کشوادی با این کار قطعا جاودانه خواهد بود.