بخشی از جامعه هنرمندان، همدردی و تقدیر خالصانه ای را از کادر درمان داشتند و مظلومیت ایشان را روایت کردند. داستان باور پذیر بود و خیلی راحت تونستم باهاش ارتباط بگیرم.
نفرات اصلی کاملا درخشان بودند . صحنه ساده و دلپذیر طراحی شده بود و دوتا میز با لبه های دندانه دار و شبیه اره یا دندانهای کوسه ، نکته جالب صحنه بود. روح ساشای عزیز هم شاد باشد ، این اثر از ایشان یادگار ماند ، یادشان گرامی??