بسیار عجیب و ناراحت کننده ست که افرادی با روحیات تعادل نیافته و سیاهی های استحاله نشده صحنه تئاتر رو به مکانی برای برون ریزی صرف بدل میکنند بدون اینکه به اساس کار هنری که تعالی بخشیدن به روح انسان و نزدیکتر کردن او با درونیات کشف و شهود نشده اش هست ذره ای پرداخته بشه.کاش قبل از ورود به دنیای ظریف نمایش روی درونیات و هنر خود کار کنیم تا چیزی برای ارائه داشته باشیم جای اینکه روح مخاطب رو گروگان بگیریم و میخکوب کنیم در آخر هم تشویق بشیم.