از ویژگی های کمدی های "دفیلیپو" وجود رگه هایی بدبینانه در عمق آثار اوست که با حضور دائمی مرگ تصویر می شود. حال چه مرگ واقعی که نمودی واقع گرایانه به نمایشنامه هایش می بخشد و چه مرگ دروغین که فضایی سورئالیستی ایجاد میکند. و همه اینها زمانی به انسجام می رسند که دفیلیپو با زبانی دوپهلو شرایطی اغراق آمیز و خنده آور برای تماشاگر می آفریند. به عبارت دیگر او با مسخ شخصیت هایش در موقعیت های گوناگون یک کمدی انسانی به وجود می آورد.