با سلام و خسته نباشید خدمت کارگردان، بازیگران و عوامل محترم کار.
حقیقتاً به خاطر علاقه ام به سبک جنایی و به خصوص آگاتا کریستی به دیدن این نمایش اومدم.
متن رضا سرور عزیز واقعاً خوش ساخت و جذّاب بود و بزرگترین نقطه قوت کار رو در متنش میبینم، که با وجود پایین بودن ریتم کار به خصوص در 15 دقیقه اول منو چشم به صحنه نگه داشت. شعاری نبود و سعی نکرده بود ایده رو به زور به مخاطب تفهیم کنه.
از نظر کارگردانی کار نیاز به خلاقیت بیشتری داشت و به نظرم جریان سیّال ذهن نه فقط در متن، یا حتی در طرّاحی صحنه، بلکه در اجرا هم باید به چشم بخوره؛ لذا میزانسن های A to B میزانسن های مناسبی برای این شیوه از کار نیستن، شاید متن نیاز به دراماتورژی قوی تری داشت. به نظرم دراماتورژی به شیوه لسینگ یا حتّی برشت می تونست خیلی به این کار کمک کنه.
بازی ها اگزجره نبود و کسی سعی نمی کرد خودش رو در نقش نشون بده، که باعث شد کامپوزیشن صحنه به درستی شکل بگیره و این از نکات مثبت کار بود.
در کل دمتون گرم و امیدوارم کارای خفن تری از این گروه روی صحنه ببینم.