بعد از یکسال تئاتر
درسته که شرایط ما رو از دیدن علاقه‌مون محروم کرده ولی به قول سید مهدی قرار نیست که ما از استانداردهای خودمون کوتاه بیاییم.
نمایش نمایش مفرحی بود و بعضاً خنده‌دار و نیش وکنایه‌های مستقیم سیاسی و اجتماعی ولی برای من کافی نبود.
تلاش مستمر در پشت کار به شدت واضح بود و توان بدنی و بیان و سایر لوازم اجرا به شکل درست و دقیق بود.
ولی، کل کار کمبود داشت و من نتوستم به طور کامل باهاش ارتباط بگیرم:
دکور به شدت غیرمنطقی بود:
/ علت وجود سرسره به اون بلندی که خانم‌های بازیگر رو به شدت با مشکل مواجه می‌کرد اصلاً توجیهی نداشت،
// ارتفاع میز به عینه برای همه‌ی بازیگرها مناسب نبود (دیگه وارد بحث تکرار نماد و نمادسازی نمی‌شم که از نظر من بلکل بی‌معنیه)
/// کت‌واکی ... دیدن ادامه ›› که به محل نشستن تماشاچی اضافه شده بود عملاً بلااستفاده بود.
//// حضور بدون کارکرد ساعت.
حضور بازیگر (نقش رئیس جمهور) در میان تماشاچی‌ها (باز هم جدا از بحث نماد) صرفاً کارکرد استارتر خنده بود برای خنده گرفتن از تماشاچی‌ها (تو گویی ما نمی‌دونیم کجا باید بخندیم اون بهمون می‌گه بسیار بدتر از پخش صدای خنده روی سریال‌های کمدی آمریکایی)
و...
اما نمی‌شه گفت به دیدنش نمی‌ارزید: کربلایی‌زاده چندین پله ارتقاع داده خودش رو شرفی مثل همیشه از قابل قبول بالاتره، لحظات مفرح کم نداشت و پیچ داستانی باورپذیر دراومده بود.
به امید دیدار مجدد دوستان عزیز تیوالی و تداوم دیدن نمایش