در روزگار فعلی تئاتر در ایران ، بسیاری از کارگردان های تئاتر اعتقاد دارند که لزومی برای استفاده از زیورآلات و تزیینان فردی وجود ندارد و حضور یک طراح زیور آلات امری ضروری به شمار نمی آید.
غافل از آنکه، زیورآلات میتواند به تنهایی بیانگر بخشی از داستان باشد که ما در متن و دیالوگ ها به آن نمی پردازیم.
به گفته استاد بزرگئار جناب آقای استاد عبدالناصر گیو
زیورآلات به معنی مجموعه ایست از آن چه که برای زیباتر شدن به خویشتن می آویزند. پوشیدن آرایه و کاربرد آن نقطه تلاقی بسیاری از نکات اجتماعی و فرهنگی است و موجب آشکار شدن باز تابی از باورهای آیینی، اقتصادی و جایگاه اجتماعی به سبب مردم شناسی می شود، همچنین استفاده نمادها می تواند مفهوم و احساسات خاصی را به فرد بیننده القا کند. ( برگرفته از کتاب مدخلی بر سبک های جواهر سازی)