علیرضا نادری اگه هیچ متنی دیگه ننویسه یه متن استوار از خودش برای ادبیات نمایشی ایران به یادگار گذاشته.همه آثارش درست و بجا هستن اما سعادت لرزان؛مردمان تیره روز یه سر و گردن از همشون بالاتره.
توی این متن بخوبی نشون میده نویسنده چقدر جامعه خودش و تاریخی که بر اون جامعه مترتب شده رو خوب شناخته...