شاهکار بود. شاهکار! متحیرم که وقتی فیلمش انقدر نفس من رو توی سینه حبس کرد، منقلبم کرد و چشمهام تر شد، از ته دل خندوند، به فکر فرو برد و یک‌کلام، با خودش برد و برد و برد ... اجرای زنده‌اش با من چه می‌کرد! یکی از بزرگترین افسوس‌های زندگی من شد ندیدن زندهٔ این نمایش. کاش بگذره این روزها و دوباره اجرا برید. کاش.
میرسعید مولویان، ایمان صیاد برهانی و البته محمد برهمنی بی‌نظیر بودید. ممنون از خلق این شاهکار و با تاخیر خسته نباشید.
نقد کوچولویی به کیفیت و ضبط فیلم (و کلاً فیلم‌تئاترها) دارم که دلم نمیاد الان چیزی بگم. انقدر که حسم خوبه. باشه یه وقت دیگه.