نایی:(باشو در حال نوشتن نامه) برای نوشتن این نامه نزد همسایه نرفتم.این نامه را پسر من می نویسد که نام او باشوست..ایشان در همه ی کارها ما را کمک می کند و نانی که می خورد از کاری که می کند کمتر است و آن نان را من از لقمه ی خودم می دهم! او مثل همه ی بچه ها فرزند آفتاب و زمین است و کم کم از شیش تا حرفی که می زند سه تا حرف آن مرا حالی می شود..