به نام حق

درود

آیا برای رسیدن به رهایی باید منتظر یک نجات دهنده بود؟
آیا برای رهایی از جور جباران باید منتظر قدیسی بود که از آسمان نازل می شود؟
نمی دانم جواب شما چیست ولی جواب نمایش به این پرسش ها مثبت بود.

درون مایه نمایش با فلسفه زندگی منطبق نیست (زندگی همیشه پویا و در حرکت است) چه اگر بود این انتظار باعث یاس ، کسالت و عدم پیشرفت در بشر ... دیدن ادامه ›› می شد.

تمامی تلاشها محکوم به شکست است مگر پای یک نجات دهنده در میان باشد.این چیزیست که نمایش سعی در القای آن به مخاطب دارد.

شخصیت های غمزده ای که در قفس اند و تمام مساعی آنها برای رهایی بی فایده است تا اینکه پس از دعا ونیایش نجات دهنده از آسمان نازل می شود و . . .

در ساخت عروسکها هیچ تنوعی مشاهده نمی شود و همه شبیه به هم هستند.

حاشیه صوتی نمایش وهم آلود و ترسناک است مگر در لحظات حضور منجی که کمی ریتم موسیقی تندتر شده و حس امید را القاء می کند.

از نورپردازی بر روی دست (دست بازیگران) استفاده شده است که این به خودی خود نمی تواند امتیازی مثبت برای اجرا باشد.(حتی می تواند باعث پرت شدن حواس تماشاگر از جریان اصلی نمایش باشد)

عروسک گردانی به روش حضور بازیگر در صحنه و حرکت دادن عروسک ها با دست انجام شد.در این شیوه عروسک گردان خود هم باید بازی کند.(این یعنی انجام کاری مضاعف که در نظر اول مشکل بنظر می رسد.) ولی عروسک گردانی با نخ نامرئی و بدون حضور عروسک گردان در صحنه کاری بس حرفه ای تر و اساسا مشکلتر است.

این اجرا را می توان در خوش بینانه ترین حالت در قواره یک اجرای دانشجویی دانست.

بدرود