"جهان"با من برقص "، فیلمی زیبا با دیدگاه فلسفه ی مدرن وآمیخته ای از کمدی و رنج رو دیدم . همیشه وقتی یک اثر خوب رو می بینم، چه فیلم باشد، چه تئاتر و یا حتی نقاشی و مجسمه یا یک کتاب خوب می خونم، خدا رو برای اینکه زنده بودم و حظ بردم، شکر میکنم.
"جهان با من برقص"، از نقطه ی سرآغاز، داستان و هدف داره و برخلاف چهره ی ژولیده و نازنین سروش صحت، از نظم و انسجام زیبایی برخورداره .فیلم پرازپیام و نکته ست ، پیام هایی که صرفا در دیالوگ و متن گنجانده نشده بلکه در نشانه ها و حرکات هم مستترشده . در این فیلم حتی یک صحنه، بی هدف و اضافه نیست وهمین موضوع باعث میشه بخواهی بارها ببینی و هر بار نکته ای و نشانه ای تازه پیدا کنی. این فیلم پر از هوشمندیست که ظریف و زیرکانه مخاطب رو در مواردی مثل مرگ واز دست دادن، طلاق، ترس از ازدواج، عشق های خام جوانی، کنار نیومدن با اتفاقات بد قبلی، ترس از تنهایی، وجدان، رازداری، دروغ و حتی پدیده ی شوگر ددی و همه ی دغدغه های روحی و روانی که ما بعنوان انسان مدرن با اونها دست و پنجه نرم می کنیم، درگیر می کنه. نسلِ من به دیدن این فیلم که پیامِ صلحِ "سروش صحت" برای نسل ها ست، به شدت نیاز دارد. چون ارتباط گرفتن با پلنگ ها و شاخ های اینستاگرامی، رپرها و جوون های گستاخ که حرف زدنِ بی پروای اون ها تربیت رو زیر سوال می بره، براش سخته. "جهان"با من برقص"، ظریف و زیبا نشون میده این نسل، سیاه نیست. شاید حرف هایی برای گفتن داره که باید شنیده شوند و تقصیر خودش نیست اگر صرفا" به دنبال شادیست ، اگر سطحی و بی توجه به دیگران شده، نتیجه ی باورها و آموزش های غلطیست که خودما، جهانِ ما و رسانه های ما به خورد وجودشون داده ایم. در یک کلام جادوی"جهان با من برقص" آنجاست که در می یابیم "شادی و رنج صرفا" در کنار هم معنا پیدا میکنند"