اپیزود اول نمایش رویاهای دم صبح کمی خام دستانه بود و نمایش از اپیزود دو جان گرفته و به جان می نشیند. تلاش تک بازیگر اثر دیدنی است، اما همچنان این متن قوی لیلی عاج است که عرض اندام می کند با همان نگاه تند سیاسی و دغدغه هایی که در نوشته هایش مشهود است.