تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالS2 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 10:24:18
روزنامه شرق: پنجاه پنجاه، یک نمایش است.
یادداشت پژند سلیمانی بر نمایش پنجاه پنجاه
اجرای پنجاه پنجاه، به کارگردانی مرتضی اسماعیل‌کاشی و ... دیدن ادامه ›› نوشته‌ی مشترک هاله مشتاقی‌نیا و مرتضی اسماعیل‌کاشی، اجرایی که در طی۱۸ماه تلاش و شناخت از دل یک کار کارگاهی با هنرجو شکل گرفته است.
اجراهایی اینچنین به دلیل زمانی که برای رسیدن به ایده،پردازش و تکمیل آن صرف می‌شود، بسیار ارزشمندند. چرا که ادای دینی است به تئاتر و نمایش به مفهوم واقعی و اصیلش. نمایش۵۰-۵۰ نمایشی است که زمان را با عناصر و نشانه‌های داستانی و نمایشی برای ما جلو و عقب می‌برد، جا‌به‌جا می‌کند و نگه می‌دارد.
نشانه‌هایی که آرام آرام به کار اضافه می‌شوند و به مخاطب ارائه داده می‌شوند.
این نمایش تو را همراه دو بازیگر پیشین و تنهابازماندگان این اردوگاه به عقب می‌برد و در اردوگاه نگه می‌دارد، زندانی می‌کند و شکنجه می‌دهد. اردوگاه مرگ که اعضای یک گروهنمایشی را که فعالیتهای ضد فاشیستی داشته‌اند در آن زندانی کرده‌اند و حالا به اجبار شکنجه‌گر زندان که نقش کارگردان نمایش درونیکار را بر عهده گرفته، نمایشی را بازی می‌کنند و داستانی را روایت می‌کنند .
داستانی که همان نمایش «کله‌تیزها و کله‌گردها» و یا«خودی و غیرخودی» برتولت برشت است.
این نمایشنامه‌ی برشت درباره‌ی دو دسته کردن مردم و ساخت سطوح مختلف اجتماعی به عمد ودر جهت حفظ حکومت وقت است. سطوحی که در هر دوره از تاریخ و در بسیاری از آثار به صورت سمبلیک آمده‌اند. سمبلی که جدایجامعه و فرهنگ متفاوت، برای هر کس قابل درک است و به صورت دال‌هایی روشن، قابل دریافت. اثر برشت به دلیلی اینجا حضور پیداکرده است که علاوه بر داستان، ما را متوجه فاصله‌گذاری‌ها کند. اینبار اما ما فاصله‌گذاری برشتی را در لایه‌ی دیگری روی صحنهمی‌بینیم. فاصله‌گذاری که یک لایه عقب‌تر از ما در دل اجرایی دیگر روی صحنه شکل می‌گیرد و همانطور که ما را به بازیگران اردوگاهنزدیک می‌کند، هنوز و همچنان ما را بیرون و در جایگاه مخاطبی که هر «شما مردم» ای را به خود بگیرد، نگه می‌دارد. فضای پنجاهپنجاهی که در اسم نمایش هم آمده است. جایی میانه‌ی راه.
تنها دو نفر از آن اردوگاه مرگ جان سالم به در برده‌اند که روایت داستان پنجاه پنجاه را در زمان حال همچون باری الیم و عظیم بر دوشمی‌کشند.
هوشمندی هاله مشتاقی‌نیا و مرتضی اسماعیل کاشی در کنار هم قراردادن این لحظات داستانی و در هم تنیدن این دو ...
یادداشت کامل را میتوانید در #روزنامه_شرق تاریخ یک مهر ۹۸ بخوانید.
خریدار علی نجاریان (alinajarian)
تیوال این کانال
دنبال
علی نجاریان @event_artist
از ۱۰ شهریور ۱۳۹۵
ممنون
۰۵ مهر ۱۳۹۸
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۸,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۳۰ برنامه
+۹,۰۰۱,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۱۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
