آخر دنیا کجاست ...
اینجا اما آخر دنیا لانچر ۵ نیست اتاق سربازرس است ...
دو ساعت تمام در اتاق سربازرس انگار نشسته ام انقدر که زمان از دستم در
... دیدن ادامه ››
رفته . بی شک یکی از بهترین نمایش های در حال اجراست با داستانی به ظاهر ساده اما با لایه های بسیار پیچیده که هر بار ورق بزنی به انتها نمیرسی و این یعنی متنی قدرتمند که نه با شوخی های نابجا خراب شد نه با تلخی فراوان دردناک.
اجرایی قدرتمند که به هیچ عنوان از ریتم خارج نمیشود حتی برای یک دقیقه پرداخت شخصیت ها کامل اندازه و به جا که بی تعارف تمامی تماشاگران را همراه خود میکند چه اقایانی که برایشان ملموس تر است و چه خانم ها که فقط این خاطرات را شنیده اند .دکور ساده اما محشر صحنه های نفس گیر اعتراف گیری که بی شک میخکوب کننده است و خنده های بجایی که از تماشگر گرفته میشود تا این موج سینوسی شکل بگیرد و این مدت زمان از یاد تماشاگر برود . نور بسیار در خدمت کار بود حتی پنکه سقفی که واقعا با تلفیق نور صحنه ای جذاب در پرده های اعتراف درست کرده بود . لباس ها ساده بود و خب قاعدتا پادگانی اما میشد بهتر بشه .بازیها کاملا یکدست و کاملا جا افتاده و همه در خدمت متن که به نظرم حتی متن این بازی های عالی رو تکمیل میکرد در واقع متن وزن سنگینتری داشت با اینکه بازیها واقعا عالی بود به نظرم حتی گرمای سالن هم نتونست ضربه ای به اجرا بزنه انصافا حق این نمایش سالن بسیار بزرگتر که بتونه دست طراح دکور رو باز بزاره از حداقل هاست . شاید معمای قتل ها حل شد اما انسانها چه بیهوده در این راه فراموش میشوند و سربازرس راست گفت که مرگ فراموش میشود چه با قانون چه بی قانون ...
خسته نباشید نمره ۵ از ۵