شرافت.آبرو. انسانیت. رنج. انسان. کردستان اینها اولین واژه های هستند که بعد از دیدن کمیته نان در ذهنتان نقش می بندد... بزرگترین اتکای اجرا و نقطه ی قوت کار متن درجه آن است. دقیق و شسته رفته... قصه ای که ماهرانه به دل و جانتان می نشیند و محال است بعد از کار غمی در جانتان نفوذ نکند و این انتقال حس اول از دیالوگ نویسی خوب نمایش بر میاد و بعد از صداقت بازیگران که روی صحنه رها و باورپذیرند. آنقدر باور پذیر که یادتان می رود فلانی خانم شعبانی است و آن یکی آقای رستمی یا خوش رزم. اینکه ساده بگویی و درست بگویی هنر است. اینکه حواست به مردم کشورت باشد هنر است اینکه شجاعت تندترین نقدهای سیاسی به وضعیت مردم کردستان را داشته باشی هنر است... خداقوت...