نخستین کاری که از آقای کوشکی دیدم، نمایش ۱۳ بود، کاری به غایت جذاب که تماشاگر متوجه گذر ساعتها نمی‌شد، در پایان، تا چند روز در فکر بودم که کشتار حقیقی پایان نمایش به دست قاتلان دردناکتر بود یا کشتن شخصیت هر کاراکتر به دست دوستانش...

این کار هم به همان جذابی بود، با همان ریتم، طنزی فریبنده در آغاز که برخی را می‌خنداند ولی در پشت خود، ترور شخصیت بازیگر را به دنبال داشت و در ادامه، قتل واقعی کاراکتر و تعلیق نهایی که تماشاگر را به فکر می‌اندازد که کدام دردناکتر بود؟ ترور شخصیت که با خنده‌ی تماشاگر همراه است یا قتل واقعی با صحنه‌ی خون آلود و سکوت تماشاگران...

درود بر آقای کوشکی... بی‌صبرانه منتظر کارهای آینده‌ی ایشان هستیم....