شب گذشته اجرای زهر ماری را به تماشا نشستم. در یک نگاه کاری زیبا، خوب و اورژینال . اگر از کلمه اورژ ینال استفاده کردم به این علت بودم که کاری داستانی و رئال و بدون هیچ شیله و پیله و سلیس و روان و راحت را به تماشا نشستم. بسیار آرام و بقولی دوستی با آنها خندیدم و با آنها گریستم. اجرائی بشدت تاثیرگذار و آنقدر با آن ساده ارتباط برقرار می کنی که گویی همه شخصیت ها را از سالها پیش می شناسی.
بیاد اجراهای دهه پنجاه و کارگاه نمایش افتادم و بالاخص اسماعیل خلج که یادشان بخیرو آن اجراهای زیبای جمعه کشی، حالت چطوره مش رحیم، گلدونه خانوم ، پاتوق و......شاید سالها بود که چنین کار زیبایی ندیده بودم و همه چیز خوب و راحت. نوشته ساده و روان. بازیها قوی و تاثیرگذار، نور دکور صحنه همه چیز به کمک کار آماده بود تا اثری زیبا و براستی اورژینال را برای تماشاچی به منصحه ظهور برساند. علیرغم اینکه احساس می کردی خیلی از دیالوگها محاوره و فی البداهه است ولی بقدری قشنگ در بیان و میمک بازیگران نشسته بود که تماشاچی با تمام وجود دیالوگ را باور و با آن ارتباط حسی برقرار می کرد. خنده ها از خویشتن خویش و با تمام وجود بود و غم و سکوت برای فقر خانواده و فاجعه ای که بر آنها گذشته بود مرگ مادر، رفتن پدر، حاملگی دختر، زندانی پسر وسط و... و....آدمی را به سکوت و حتی بغض و بهت می رساند.
نوستالوژی زیبایی که در این اثر دیدم و برایم بغایت جالب بود کارگردانی نمایشی با پسر و پدر که پدر برای پسر بازی کند و این عجیب روی من تاثیرگذار و نوستالوژی شاید اگر این قضیه برعکس بود زیاد جالب نبود حداقل برای من که پسر در نمایش پدر بازی کندو ولی بخاطر شناختی که از سالهای دهه 50-60 از خسرو احمدی دارم و مرارت ها و مشقتهایی که برای تاتر کشیده آنهم در دهه سالهای 60 که نمایش کارکردن پهلوانی می خواست او پیش آمد و مردانه ایستاد تا امروز ولی من از کسانی بودم که نتوانستم دوام بیاورم و از سالهای 75-76 عطایش را به لغایش بخشیدم و آن شب در اجرای زهرماری لذتی مضاعف بردم از این نمایش بغایت زیبا و عاری ... دیدن ادامه ›› از هر شعار و نگاههای روشنفکرانه که تاتر و جوانان ما را عجیب درگیر خود کرده
. بهرصورت به تمام بچه ها، عوامل و نویسندگان خسته نباشید می گویم و آرزوی موفقیت بیشتر و بهتر را برای یکایکتان آرزو دارم.