من جمعه رفتم بیست و پنجم احساس کردم انرژی بازیگرها تموم شده بود، بله خانم دولتشاهی و خانم کردا بهتر بودند اما واقعا انتظاری که از آقای جوان و خانم بهرام بود در حد یک دهم هم برآورده نشد.
به نظرم نمایشنامه نیازمند بازسازی بود، چون خیلی ساده بود و بیننده هیچ نیازی به فکر کردن نداشت، شیرین عزیز درست میگی احساس خانم دولتشاهی قابل درک بود چراکه حس زن و درونیات و احساسات دو وجهیشو به خوبی نمایش داد. اما کلیت داستان و نمایشنامه به نظرم خیلی ارزشمند و قابل تحسین نبود...