مدتیه سعی میکنم نمایش هایی رو تماشا کنم که تم طنز داشته باشند. دیشب اما سنگلج و نمایشش بهم ثابت کردن درگیری ذهنی با نمایش ربطی به تم طنزش نداره.
تماشای این تیاتر دو وجه داشت، میتونستی غرق هنر بازیگرا بشی و لذت ببری و بخندی یا میتونستی از نگاه راوی به داستان نگاه کنی و مثل من اصلا نتونی بخندی من آخر نمایش غمگین بودم، همراهم انقدر خندیده بود که شاددد
از دید من نمایشنامه و داستان قوی بود و اجراش سخت. در کل نمایش زیبا بود.
با اسم بازیگران جستجو کردم تا از خانم فاطمه امینی تقدیر کنم بخاطر اجرای کامل و جذابشون -