نمایش، فیلم، کتاب، موسیقی، آن زمان دارای ارزش بیشتری می شوند که ما را به فکر کردن رهنمون سازند.آن جا که پس از پایان هر کدام از این موارد ذکر شده،اندیشه تازه ای رقم بخورد،یعنی آن امر،تاثیر خود را گذاشته است.این که هر فرد در نهایت،تلنگری در وجودش، احساس کند و درک تازه ای از امور داشته باشد.
ارائه دادن مستقیم و بی واسطه اندیشه در نمایش، موسیقی، کتاب، سینما، به مخاطب،از طرفی،راه تفکر را می بندد و از طرف دیگر،اندیشه دیکته شده ای به مخاطب ارائه می دهد.و ادامه دادن این روند باعث خمودگی افکار و درجازدن می شود.و در نهایت،همه شبیه هم فکر می کنند.در واقع،یاد می گیرند شبیه هم فکر کنند و این اشتباه محض است.

@بریهه
ممنونم از درج نظرت و کاملا موافقم باهاش.