آدم دلش برای خانه اش تنگ می شود. برای زنش. برای فرزند به دنیا نیامده اش... چقدر ترسناک است این فراموش شدن و دلتنگی که مداااام بیشتر و بیشتر می شود ... و درست است اینکه اگر این رویای لعنتی نبود نمی شد همه ی رنج های زندگی را به تنهایی باور کرد و پذیرفت. خواب عاشقانه ای بود که می بینیم... ما میبینیم تا زنده بمانیم... اگر زنده باشیم! واقعا جنهم واقعی است جایی که نتونی تخیل کنی ... رویا داشته باشی