دیشب با جمعی از دوستان به تماشای این نمایش نشستم و بسیار به دلم نشست. موضوع متن، خیانت، ناروزدن، دروغ گویی، نقش بازی کردن آدمها بود که بین جوانهای این دوره زمونه خیلی زیاده و تو این نمایش منجر به خشونت و قتل میشه. به نظر من ایده ی ویدو پرژکتور خیلی عالی بود، هم از خشونت کار ی کم میکرد و هم در درک بهتر کمک میکرد. خانم جوان رپر را خیلی دوست داشتم. تو ذهنم این طوری اومد که داستان بیشتر تو بچه های دهه هفتاده :) فرانسه خوندن اون یکی خانم که صدای بسیار زیبایی داشتن و آهنگهای خاطره انگیز فرانسوی را میخوندن هم به نظرم به جا بود و از میزان خشونت کار کم میکرد. در ضمن از اونجا که بستر شکل گیری این حوادث در واقع پارتی های شبانه تهران بود استفاده از موزیک رپ و فرانسه بی ربط نبود اصلا و در نهایت بازی ها عالی بود. آقای کوشکی تبریک میگم به خاطر این همه استعداد و خلاقیت و به همه ی دوستداران نمایش دین این تاتر زیبا و به قولی آوانگارد (با شیوه ی بیان جدید) را پیشنهاد میدم.