روزها، روزها، روزها
امان از این روزها که دزدند، که غارتگرند، که فریبکارند، که شیادند، که با امید تو را پیش می کشند و با آرزو تو را حیران می کنند و با رویا تو را عجین و با نام ها تو را فریب می دهند...
که باور کنی یک روز زمستان است و یک روز بهار
که باور کنی یک روز دارایی و یک روز ندار
که باور کنی یک روزی می رسد که ...
که باور کنی همه این روزها تلاش می کنی تا روزی که ...
و با نام عید و جشن و غم و تولد و مرگ تو را بازی می دهند تا آرام آرام بی آنکه بفهمی گشادترین کلای این اطراف را به سرت بگذارند، کلاهی که تنهایی عایدیش موهای سپید و تن چروکیده و دل پیر است...
روزها آنقدر کلک هستند که امروز تو را برای کسی مهم و فردای آن، تو را برای او عادی می کنند
روزها ... دیدن ادامه ›› آنقدر شیطانند که گاهی آدم ها را در آزمون های بدی قرار می دهند...
روزها آنقدر شیادند که خوب از خاطر آدم ها پاک می شوند...
من به روزهایی با این همه شکل و ادا هیچ وقت اعتماد نداشته ام...
چه برسد به اینکه به یکی از آنها "نوروز" بگویم... نوروز منم، نوروز مائیم، نوروز لبخندهای بی ادای ما به همدیگر است، روزها و نوروزها بازیچه هایی هستند تلخ، مکاره هایی هستند شیطان، من به دست های گرم فصلی دلخوشم که در من است نه در تصور من، نه در درختی که امروز سبز و فردا خشک، بهار در من است، همیشه سبز، همیشه سرو؛ من به بهار آنقدر ایمان دارم که به خدا؛ خدای ندیدنی، بهار دیدنی خلق نمی کند؛ بهار درون دلهایی ست که روزهای دلشان را روزه، شب های دلشان را احیا و عید دلشان را جشن می گیرند... به قول آن شاعر خوش لحن که می گفت:
نوروز بمانید که ایّام شمایید
آغاز شمایید و سرانجام شمایید
آن صبح نخستین بهاری که به شادی،
می آورد از چلچله پیغام، شمایید
آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار
آن گنبد گردننده ی آرام شمایید
نوروز کهنسال کجا غیر شما بود ؟
اسطوره ی جمشید و جم و جام شمایید
گیرم که سحر رفته و شب دور و دراز است ،
در کوچه ی خاموش زمان، گام شمایید
ایّام به دیدار شمایند مبارک
نوروز بمانید که ایّام شمایید
پیرایه یغمایی

محمدرضا شاه مردی. مدیرعامل موسسه تئاتر طراوت.28 اسفند 1396