تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
مجموعه تئاتر لبخندSB > com/org | (HTTPS) localhost : 22:59:51
زحمت کشیده بودن‌ها، ولی من رو جذب نکرد.
اتفاقا وقتی از سالن اومدم بیرون، نگفتم چه بد بود، دافعه و جاذبه توامان داشت، بابت چندین و چند مورد امتیاز منفی می‌گرفت، ولی زبونم نمی‌چرخید بگم دبدنش بامزه نبود...و دقیقا، کار ملیح بود، ولی نه هیچ چیز دیگه! انگار متن خوبی بود که درست دراماتیزه نشده باشه و با اجرای نه چندان خوب بازیگرهای اصلی، بیشتر از دست رفته بود.
نکته‌های منفی‌اش رو بگم:
۱. اون آوانگاردبازی آوردن سه نفر از هنرآموزهای مکتب تهران که متن «من کی‌ام؟» خودشون رو بخونن، به شدت بی‌ربط، و بسته به توانمندی گوینده، حتی مخرب بود. امشب که یکی از همین دوستان چنان استرس داشت که حتی از رو هم نمی‌تونست متن خودش رو بخونه!
۲. این اصرار به استفاده از موسیقی زنده رو درک نمی‌کنم، مخصوصا وقتی نوازندگان در کادر اصلی نمایش ... دیدن ادامه ›› قرار بگیرن.
۳. شخصیت زن نمایش از دو نفر دیگه بهتر بازی می‌کرد، یعنی منصف باشیم، خیلی هم خوب بازی می‌کرد، و لذت‌بخش و باورپذیر... اما حیف زمانی که شخصیت‌ها، از جمله ایشون به داد زدن می‌رسیدن!
۴. مطمئنا دیگه سالن تئاتر شهر از لحاظ خصیصه‌های آکوستیک به اون بدی نیست که هر وقت بازیگر فریاد بکشه، صدا خفه و نامفهوم بشه. احتمالا یک جایی از فن بیان، بازیگرها یاد می‌گیرن چطور تن صدا رو تغییر بدن که وقت داد زدن باز هم مفهوم باشه... شاید هم یاد نمی‌گیرن و من بابت ناآگاهی خودم، انتظار زیادی دارم.
۵. اگر یکی از بازیگرها ذاتا صداش تو دماغی باشه، که خب واقعا انتخاب مناسبی برای تئاتر نیست. اگر به خاطر نقابش صداش تو دماغی شده باشه، که خب طراح لباس باید ماسک رو بهتر می‌ساخت. اگر خدای نکرده بازیگر زکام شده و صداش تو دماغی شده، یک اخطار به تماشاچی بدن. خلاصه‌اش این که به هر دلیل، صدای تو دماغی روی صحنه اگر نگیم نامناسب، دست کم خیلی عجیب هست.
و این که جدای آشنایی دورادور با کارهای جلال تهرانی، از جمله مشوق‌هایی که من رو برای تماشای این اجرا برد، ویدئوی صحبت‌های آقای پورحسینی بود که خودشون هم امشب در سالن به تماشا نشسته بودن. حرف ایشون درباره زحمت‌ها و تعلق جلال تهرانی به تئاتر کاملا متین و درست، ولی صرف این تعلق، دست کم درباره این کار، نجات‌دهنده ظاهر نشده بود.
و در اخر، باز هم فغان از مثلا مدعوین ویژه اجرا... تو رو به هر که می‌پرستید، این ردیف مرغوب ۵ و ۶ سالن اصلی تئاتر شهر رو رزرو مدعوین نکنید که اون قدر در زمان اجرا اصول نمایش‌بینی رو رعایت نکنند که حتی دو سه ردیف جلوتر یا عقب‌تر هم که باشی، از دستشون در امان نباشی و این موضوع به درد این که بی جهت مجبور شدی ردیف‌های عقب‌تر یا جلوتری نسبت به ردیفی رو که می‌خواستی بخری، اضافه بشه.
دوستان عزیر (!) پشت سر ما این قدر ذوق کرده بودن و هی خطاب به هم دیالوگ‌های نمایش رو بازگو می‌کردن که انگار در نقش دستگاه اکو ظاهر شده بودن!
یک دوستی هم با چنان لباس جیر -الحق زیبایی- اومده بود که با هر تکان اندک در صندلی‌اش، صداش از دو ردیف عقب‌تر و شیش تا صندلی اون ورتر، مثل مته به جان ادم رسوخ می‌کرد!
و انگار که صدای باز کردن زرورق شکلاتجزو سنت‌های تئاتربینی شده و باید ازش بگذریم!!!
اتفاقا وقتی از سالن اومدم بیرون، نگفتم چه بد بود، دافعه و جاذبه توامان داشت، بابت چندین و چند مورد امتیاز منفی می‌گرفت، ولی زبونم نمی‌چرخید بگم دبدنش بامزه نبود...و دقیقا، کار ملیح بود، ولی نه هیچ چیز دیگه! انگار متن خوبی بود که درست دراماتیزه نشده باشه و با اجرای نه چندان خوب بازیگرهای اصلی، بیشتر از دست رفته بود.
نکته‌های منفی‌اش رو بگم:
۱. اون آوانگاردبازی آوردن سه نفر از هنرآموزهای مکتب تهران که متن «من کی‌ام؟» خودشون رو بخونن، به شدت بی‌ربط، و بسته به توانمندی گوینده، حتی مخرب بود. امشب که یکی از همین دوستان چنان استرس داشت که حتی از رو هم نمی‌تونست متن خودش رو بخونه!
۲. این اصرار به استفاده از موسیقی زنده رو درک نمی‌کنم، مخصوصا وقتی نوازندگان در کادر اصلی نمایش ... دیدن ادامه ›› قرار بگیرن.
۳. شخصیت زن نمایش از دو نفر دیگه بهتر بازی می‌کرد، یعنی منصف باشیم، خیلی هم خوب بازی می‌کرد، و لذت‌بخش و باورپذیر... اما حیف زمانی که شخصیت‌ها، از جمله ایشون به داد زدن می‌رسیدن!
۴. مطمئنا دیگه سالن تئاتر شهر از لحاظ خصیصه‌های آکوستیک به اون بدی نیست که هر وقت بازیگر فریاد بکشه، صدا خفه و نامفهوم بشه. احتمالا یک جایی از فن بیان، بازیگرها یاد می‌گیرن چطور تن صدا رو تغییر بدن که وقت داد زدن باز هم مفهوم باشه... شاید هم یاد نمی‌گیرن و من بابت ناآگاهی خودم، انتظار زیادی دارم.
۵. اگر یکی از بازیگرها ذاتا صداش تو دماغی باشه، که خب واقعا انتخاب مناسبی برای تئاتر نیست. اگر به خاطر نقابش صداش تو دماغی شده باشه، که خب طراح لباس باید ماسک رو بهتر می‌ساخت. اگر خدای نکرده بازیگر زکام شده و صداش تو دماغی شده، یک اخطار به تماشاچی بدن. خلاصه‌اش این که به هر دلیل، صدای تو دماغی روی صحنه اگر نگیم نامناسب، دست کم خیلی عجیب هست.
و این که جدای آشنایی دورادور با کارهای جلال تهرانی، از جمله مشوق‌هایی که من رو برای تماشای این اجرا برد، ویدئوی صحبت‌های آقای پورحسینی بود که خودشون هم امشب در سالن به تماشا نشسته بودن. حرف ایشون درباره زحمت‌ها و تعلق جلال تهرانی به تئاتر کاملا متین و درست، ولی صرف این تعلق، دست کم درباره این کار، نجات‌دهنده ظاهر نشده بود.
و در اخر، باز هم فغان از مثلا مدعوین ویژه اجرا... تو رو به هر که می‌پرستید، این ردیف مرغوب ۵ و ۶ سالن اصلی تئاتر شهر رو رزرو مدعوین نکنید که اون قدر در زمان اجرا اصول نمایش‌بینی رو رعایت نکنند که حتی دو سه ردیف جلوتر یا عقب‌تر هم که باشی، از دستشون در امان نباشی و این موضوع به درد این که بی جهت مجبور شدی ردیف‌های عقب‌تر یا جلوتری نسبت به ردیفی رو که می‌خواستی بخری، اضافه بشه.
دوستان عزیر (!) پشت سر ما این قدر ذوق کرده بودن و هی خطاب به هم دیالوگ‌های نمایش رو بازگو می‌کردن که انگار در نقش دستگاه اکو ظاهر شده بودن!
یک دوستی هم با چنان لباس جیر -الحق زیبایی- اومده بود که با هر تکان اندک در صندلی‌اش، صداش از دو ردیف عقب‌تر و شیش تا صندلی اون ورتر، مثل مته به جان ادم رسوخ می‌کرد!
و انگار که صدای باز کردن زرورق شکلاتجزو سنت‌های تئاتربینی شده و باید ازش بگذریم!!!
سهیل حسینی (soheil.hosseini)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۳ آذر ۱۳۹۶
جناب حاج زمان عزیز
ممنون از نظرات مثبت و منفی شما.
هیچیک از سه نفری که در بخش من کی ام مطلبشون رو خوندن هنرجوی مکتب‌تهران نبودند. در این بخش مخاطبان با متن خودشون شرکت میکنن و لرزش دست شون هم نه تنها گواه بر این ادعاست بلکه از جذابیت های این بخش هم محسوب میشه. آقای ترکمن هم در زمره هنرمندانی هستند که در این بخش حضور پیدا کردن.
و برداشت من اینه که شما همه بخش های دیگر نقدتون رو هم مثل نمونه بالا بدون اطلاع از اصل موضوع و با تحکم و ادعاهایی که آدم رو به تعجب میندازه و کمی غیرمنصفانه نوشتید.
مثلاً ردیف مهمان ها به تئاتر شهر مربوطه و یا اینکه خیلی عجیبه که شما فکر میکنید آقای تهرانی در مورد برد صدا و آکوستیک تئاتر شهر چیزی نمی دونه.
ممنون از نظرات مثبت و منفی شما.
هیچیک از سه نفری که در بخش من کی ام مطلبشون رو خوندن هنرجوی مکتب‌تهران نبودند. در این بخش مخاطبان با متن خودشون شرکت میکنن و لرزش دست شون هم نه تنها گواه بر این ادعاست بلکه از جذابیت های این بخش هم محسوب میشه. آقای ترکمن هم در زمره هنرمندانی هستند که در این بخش حضور پیدا کردن.
و برداشت من اینه که شما همه بخش های دیگر نقدتون رو هم مثل نمونه بالا بدون اطلاع از اصل موضوع و با تحکم و ادعاهایی که آدم رو به تعجب میندازه و کمی غیرمنصفانه نوشتید.
مثلاً ردیف مهمان ها به تئاتر شهر مربوطه و یا اینکه خیلی عجیبه که شما فکر میکنید آقای تهرانی در مورد برد صدا و آکوستیک تئاتر شهر چیزی نمی دونه.
۰۶ دی ۱۳۹۶
دوست‌دارم
پاسخ
خب درباره اون سه عزیز، اشتباه از برداشت من هست و عذر تقصیر، ولی برخلاف شما در نظر من هیچ جذابیتی نداشت. کارگردان حتما بهتر از من عامی می‌دونه، و تصمیمش محترم، ولی این دلیل نمی‌شه وقتی برای من نچسب بوده، بیام خلافش رو بگم!
و البته اگر نخوام بگم برداشت شما از باقی نوشته من، خودش در مدعای شما نسبت به نوشته من صادقه، دست کم همون قدر غیرمنصفانه و در نظر من، جانبدارانه به نظر میاد، و البته صرف یک ممنونم در اول سخن، اون رو تلطیف نمی‌کنه. به جد گمان نمی‌کنم بنده رو اون قدر نادان فرض کرده باشید که ندونه ردیف مهمان هر سالن، به سالن هم برمی‌گرده و نقدی که به اون نوشته میشه، ربطی به گروه اجرایی نداره، بالاخص وقتی که به طور مجزا از باقی نوشته، در مقام موخره میاد. که بعد هم باقی حکم‌هاتون رو بر این فرض قرار بدید، که با فرض غلط، هر حکمی درسته!
درباره اون که به جای من فکر ... دیدن ادامه ›› کرده بودید که من گمان می‌برم جناب تهرانی درباره اکوستیک تئاتر شهر چیزی نمی‌دونه، به خطا رفتید. صرف نظر از این که اصلا من درباره توانمندی بازیگرها سوال پرسیده بودم، و حتی در همون زمینه هم فرض رو بر ناآگاهی خودم هم بازگذاشته بودم، در نهایت برای من خروجی نهایی مهم بوده. اما حتی از طرف کارگردان هم که نگاه بشه، دو حالت هم بیشتر نداره. اگر دانش کافی نبوده و اون گنگی صدا پدیدار شده، که خب بهتر بود بیشتر مداقه بشه، و اگر دانش کافی بوده و -ناگزیر- این طور شده، که خب عذر بدتر از گناه هست.
اگر هم قصد در کار بوده، بدا به حال من تماشاگر که باید چوب این قصد رو بخورم و از فرصت داشتن یک کیفیت صدای بهتر محروم بشم.
جناب حسینی، صرف کاربلد بودن، دانش بالا و استخوان‌خرد کردن یک نفر در کاری، سبب نمی‌شه همیشه کارهاش درست از آب دربیاد. و ضمن این که بزرگ بودن یک اسم هم سبب نمی‌شه من نظر مخالف خودم رو درباره‌اش بیان نکنم. صد البته که واجبه ادب و احترام رو رعایت کنم. مثال می‌زنم اصلا، آقای غنی‌زاده، اثر خوبی رو در می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد خلق کرده بود، ولی بازی خودش ضعیف‌ترین قسمت اون کار بود. یا در نمایش مردی برای تمام فصول جناب فرمان‌ارا، درباره بازی خود ایشون در کار، یکی از منتقدین این تعبیر رو به کار برد که «فرمان‌آرای کارگردان، دوست‌داشتنی‌تر از فرمان‌آرای بازیگره» حالا چون این بزرگواران در کار خودشون کارکشته و آموخته هستن، وقتی یک جای کارشون هم نچسب میشه، بیایم کتمانش کنیم؟ خیر، دست کم من این شکلی نیستم.
راستی، این آخر نوشته -با تمام حسن نیت و بی هیچ کنایه- با توجه به توضیح روشنگر شما، و با توجه به این که در مقام تهیه کننده، قطعا با ساز و کارها آشنایی بهتری دارید، برای من هم فرصت خوبی هست برای افزایش آگاهی خودم از اگاهی شما مدد بگیرم و بپرسم راستی چطور هست که برخی نمایش‌ها این ردیف مهمان رو ندارند؟
و البته اگر نخوام بگم برداشت شما از باقی نوشته من، خودش در مدعای شما نسبت به نوشته من صادقه، دست کم همون قدر غیرمنصفانه و در نظر من، جانبدارانه به نظر میاد، و البته صرف یک ممنونم در اول سخن، اون رو تلطیف نمی‌کنه. به جد گمان نمی‌کنم بنده رو اون قدر نادان فرض کرده باشید که ندونه ردیف مهمان هر سالن، به سالن هم برمی‌گرده و نقدی که به اون نوشته میشه، ربطی به گروه اجرایی نداره، بالاخص وقتی که به طور مجزا از باقی نوشته، در مقام موخره میاد. که بعد هم باقی حکم‌هاتون رو بر این فرض قرار بدید، که با فرض غلط، هر حکمی درسته!
درباره اون که به جای من فکر ... دیدن ادامه ›› کرده بودید که من گمان می‌برم جناب تهرانی درباره اکوستیک تئاتر شهر چیزی نمی‌دونه، به خطا رفتید. صرف نظر از این که اصلا من درباره توانمندی بازیگرها سوال پرسیده بودم، و حتی در همون زمینه هم فرض رو بر ناآگاهی خودم هم بازگذاشته بودم، در نهایت برای من خروجی نهایی مهم بوده. اما حتی از طرف کارگردان هم که نگاه بشه، دو حالت هم بیشتر نداره. اگر دانش کافی نبوده و اون گنگی صدا پدیدار شده، که خب بهتر بود بیشتر مداقه بشه، و اگر دانش کافی بوده و -ناگزیر- این طور شده، که خب عذر بدتر از گناه هست.
اگر هم قصد در کار بوده، بدا به حال من تماشاگر که باید چوب این قصد رو بخورم و از فرصت داشتن یک کیفیت صدای بهتر محروم بشم.
جناب حسینی، صرف کاربلد بودن، دانش بالا و استخوان‌خرد کردن یک نفر در کاری، سبب نمی‌شه همیشه کارهاش درست از آب دربیاد. و ضمن این که بزرگ بودن یک اسم هم سبب نمی‌شه من نظر مخالف خودم رو درباره‌اش بیان نکنم. صد البته که واجبه ادب و احترام رو رعایت کنم. مثال می‌زنم اصلا، آقای غنی‌زاده، اثر خوبی رو در می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد خلق کرده بود، ولی بازی خودش ضعیف‌ترین قسمت اون کار بود. یا در نمایش مردی برای تمام فصول جناب فرمان‌ارا، درباره بازی خود ایشون در کار، یکی از منتقدین این تعبیر رو به کار برد که «فرمان‌آرای کارگردان، دوست‌داشتنی‌تر از فرمان‌آرای بازیگره» حالا چون این بزرگواران در کار خودشون کارکشته و آموخته هستن، وقتی یک جای کارشون هم نچسب میشه، بیایم کتمانش کنیم؟ خیر، دست کم من این شکلی نیستم.
راستی، این آخر نوشته -با تمام حسن نیت و بی هیچ کنایه- با توجه به توضیح روشنگر شما، و با توجه به این که در مقام تهیه کننده، قطعا با ساز و کارها آشنایی بهتری دارید، برای من هم فرصت خوبی هست برای افزایش آگاهی خودم از اگاهی شما مدد بگیرم و بپرسم راستی چطور هست که برخی نمایش‌ها این ردیف مهمان رو ندارند؟
جانا سخن از زبان ما می گویی
امان از دوستانی که مکانی بهتر از سالن تاتر برای اختلاط و پچ پچ کردن سراغ ندارن واقعا امان
امان از دوستانی که مکانی بهتر از سالن تاتر برای اختلاط و پچ پچ کردن سراغ ندارن واقعا امان
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۷۲,۰۰۰ نفر
+۲۸,۷۷۰ برنامه
+۹,۰۹۷,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۸۲۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
