حیف شد آقای کارگردان ما
چه دلی میبرد فیلماش . چه غروری میکاشت تو وجودت.چه برقی میزد چشممون از مرامی که خرج میکردن قهرماناش... عین واقعیت بود . اگرم نبود دوست داشتی واقعیت اینطوری باشه که مسعود خان میگه.حیف که دیگه خیلی وقته اینطوری نیست.
کیمیایی بنظرم به خودش باخت. به غروری که فکر نمیکردیم بتونه از پا درش بیاره .به تعریف دوستایی مثل جواد طوسی و همین آقا پولادش.
قرار بود به نارفیقا "نه" بگه .نه به خودش. نتونست خودشو بکشونه تا این روزگار.
حیف .حیف .....