پرندیس عزیز سلام،
من شخصا با نظر شما موافقم، اما از اونجاییکه در مدت ۴:۳۴ ثانیه ای اواخر نمایش، غرغرایی که بعضی تماشاگرها زیر لب میکردند و ابراز این موضوع که حوصله شون سر رفته و این قبیل کامنت ها باعث شد که چنین توصیه ای رو بکنم. به هر جهت اندک آشنایی با مضمون و ایده ی کلی لذت بردن از اجرا رو هم دو چندان میکنه.
ممنون از اینکه وقت گذاشتی، خوندی و نظرت رو بیان کردی :)

خانم فرناز،
ممنون میشم منبع خوبی برای مطالعه در این زمینه معرفی کنید، آنقدر نظرات ضد و نقیض است، دوست دارم آگاهانه به دیدن این تئاتر بنشینم. بسیار ممنونم

سلام جناب مرتضی،
من منابع خاصی رو نمیشناسم حقیقتش. اما مطالعه در مورد فلسفه ی آثار رنه ماگریت و سورئالیسم منسوب به او، و همچنین مطالعه ی کتابی که میشل فوکو با همین نام "این یک پیپ نیست" نوشته میتونه کمک خیلی بزرگی باشه. البته اگر به زبان انگلیسی یا فرانسه آشنایی داشته باشید خوب طبیعتا منابع بهتر و بیشتری درباره ی این موضوع در دسترس هست.
اونچه که من میدونم و خیلی خلاصه بخوام براتون بگم این هست که ماگریت سعی داشته با تصاویر واقعی و معمولی مفاهیم غیرعادی رو به مخاطب القا کنه. در حقیقت اینرو القا کنه که اونچه که ما میبینیم و عادی و واقعی به نظر میرسه، واقعی نیست و تنها یک تصویری از اون چیزی هست که به عنوان واقعیت به ما ارائه شده. تصاویر هم درست مثل کلمات همونچیزی نیستند که بهش اشاره میکنند، در واقع شی ارائه شده توسط هنرمند که حالا میتونه نقاشی، ... دیدن ادامه ›› شعر، رمان،نمایشنامه و غیره باشه با خود اون شی در واقعیت متفاوته و بسته به طرز ارائه شدنش و بسته به هر فرد و در هر متن و بستر، برداشت از اون و محتوای اون هم متغیره.
این سردرگم شدن در امر واقعی و امر غیر واقعی و از بین رفتن مرز این دو و اینکه اصلا چی واقعا هست و چی نیست در نمایش خیلی خوب بهش پرداخته شده. حتی اونچه که به نظر واقعی و زنده میاد شما به وجودش شک میکنید و برعکس اونچه که نمیبینید و فقط به شما القا میشه که هست به نوعی حضورش رو باور میکنید و تو ذهن خودتون بهش فرم میدید تا تبدیلش کنید به یه داستان قابل درک.
ببخشید که اینجا جای مناسبی نیست برای باز کردن این بحث و منم تو نوشتن خیلی خوب نیستم. امیدوارم تونسته باشم تا حدی به سوالتون پاسخ داده باشم.

بسیار عالی
ممنونم از وقتتون...