دیشب بعد از روزها انتظار، موفق به تماشای این تئاتر شدم. خب طبیعتاً حجم بالای مخاطبان و خریداران بلیط و تبلیغ های هنرمندان و بازار سیاهِ پیش آمده، هر کسی رو راغب می کرد که این نمایش رو از دست نده. اما شور و اشتیاق من بعد از پانزده دقیقۀ اول فروریخت، دلیلش:
ناهماهنگی در ولوم صدای بازیگر و موسیقیِ متن؛ صدای بازیگر به نسبتِ موسیقی پایین تر بود و موجب شد که تا پایان نمایش بسیاری از دیالوگ ها رو به خوبی نشنویم و از دست بدیم. به عبارتی بهتر بود صدای بازیگر بالاتر باشه. چون در بخش های بدون موسیقی هم صدا بسیار کم و آروم بود!

اما به طور کلی:
این کار، نمایشنامه نسبتاً خوبی داشت که مخاطب رو درگیر می کرد (موضوع کلی: نقش پدر و مادر در تربیت فرزندان)، دکور خوب، انتخاب موسیقیِ متن خوب، و اما بازی بازیگرها به استثنای علی نصیریان و با ارفاق شهاب حسینی، متوسطِ رو به پایین! اما واقعا چرا؟ دیالوگ هایی که می تونست با نهایت احساس و حقیقی بیان بشه، ضعیف و بی روح بیان می شد. شهاب حسینی هم بعضی جاها - به هر دلیلی - بسیار تند و پشت سر هم دیالوگ ها رو می گفت، گاهی خیلی ناواضح و باری به هر جهت! واقعا تنها کسی که به خوبی درخشید استاد علی نصیریان بود که هیچ خرده ای نمی شه ... دیدن ادامه ›› بهشون گرفت.

شهاب حسینی بازیگر محبوب منه و این نقدی که اینجا نوشتم مغرضانه نیست و صرفاً برای بهبود و تقویت کارهای آینده ش هست {البته بعیده اینجارو بخونه :) }. امیدوارم روز به روز بیشتر در آسمان هنر بدرخشه.