کافه پولشری متن ساده ای دارد و قرار نیست با پیچیدگی و تعلیق خاصی روبرو باشیم
واگویه های یک زن تنهای کافه دار از قصه های روزمرگی هاش، حسرت هاش ، علاقه ش به شاعری و جای خالی عشق در زندگیش
قصه هایی که خیلی از ما به شکل های مختلف ممکن است تجربه کرده باشیم
چیزی که این اجرا را به یک کار دوست داشتنی تبدیل می کند لحن روایت صمیمی نمایشنامه و بازی خوب الهام پاوه نژاد است که در انتقال حس و حال حاکم بر متن کاملا موفق عمل میکند.
خوشحالم که بعد از مدت ها یک مونولوگ جذاب و دوست داشتنی دیدم