ترسم از آن است
که ناتمام بمیرم . . .

خانه ی سیاه شکنجه را
یادت هست؟!

در خود تنیده شدن هایم را
در ثانیه های کشدار بازی با مرگ؟!

ترسم از آن است
که بیهوده بمیرم.

نا نوشته . . . ناخوانده . . .

با ... دیدن ادامه ›› هراس چشم هایی که
بی پناهی را در تقلای
فرار از چنگال بی رحم تو
فریاد می زد! . . .

دل لرزه های خاموش من
در هجوم هولناک درهای بسته.

ترسم از آن است که
قربانی ی دست های یک
"هیچ " شوم آخر.

از: (امیر بابک یحیی پور)