یکی از نمایش های خیلی خوبی بود که اواخر اسفند94 دیدم..مجتبی پیرزاده واقعا درخشان بود با اون خنده هاش حتی با یاداوری خاطرات تلخ مربوط به پدرش :(((
نکتهی طلاییB5-6 اینه که کارگردان و نمایشنامهنویس جهت شخصیت پردازی و هدایتِ بازیگرا رو کنش غیرمنطقی بازیگر را جایگزین کنش منطقی اونها کردن! و این رویداد خودش منطقیترین و درخشانترین عملِ سر زده از هر بازیگر در این نمایش شده