این فیلم روایتی دیدنی و شنیدنی از چهل سال تلاش هنرمندی کوشا و شکیباست که به رغم تمام محدودیت‌های زمانه، مسئولیت انسانی و اجتماعی خود را از یاد نبرده و در حوزه‌ای که تخصص داشته بی وقفه کوشیده است. او با تحولات تاریخی و اجتماعی این سرزمین همراه بوده و همانطور که در بخشی از این مستند به روشنی می گوید، در زمان ساخت یک اثر به تماشاگرانی می اندیشد که قرار است یک ساعت و نیم در تاریکی بنشینند و از دریچه دوربین او به بخشی از جهان و ماجراهایش بنگرند. به همین دلیل خود را در برابر وقت آنان مسئول و متعهد می داند و نمی خواهد وقتشان را تلف کند. بلکه در تلاش است برای مخاطب سخنی تازه، نگاهی نو و دریچه ای رو به افقی جدید به ارمغان آورد. مرور آثارش نیز علاوه بر این اینکه ردپای این تعهد را با خود دارد، به خوبی نشان می دهد که او خودش را به فرمها و قالب‌های متداول محدود نمی‌کند و بیشتر به مضمون و محتوا می اندیشد. به نظرم آقای مهرجویی هنرمندی اصیل و اثرگذار است که در همه این سالها کوشیده در بازنمایی مسائل و مشکلات جامعه از ذوق و مهارتهای هنری خویش به بهترین شکل بهره گیرد. ضمناً مرور این کارنامه به نوعی مرور خاطرات ما با آثاری ماندگار هم بود: هامون، درخت گلابی، اجاره نشین ها، لیلا، بانو، سنتوری و غیره.