نمایش شیر در زنجیر حکایت از انسانهای با اراده ای دارد که در طی تاریخ برای انسانیت جانشان را هم فدا کرده اند ،این نمایش به زیباترین شکل ممکن توانست با روح و دل هر مادر و پدر شهیدی ارتباط بر قرار کند.و با نسل جوانی که حتی ذره ای شاهد جنگ نبوده ارتباط برقرار کند .
نویسنده با هوش و درایت عمیق خویش به صورتی کاملا خلاقانه توانسته بود ایران امروز را به نقد بکشد ،مدیریت مدیران را به نقد بکشد. نگاه نویسنده نه نگاه شبه روشنفکرانه و غرب زده ،بلکه نگاهی اصیل به ایران و هویت ایرانی بود .نگاهی وطن دوستانه و دلسوزانه...
راوی سخنان به زیر تیغ سانسور رفته هر هنرمندی را به فریاد می کشید و جنگ فرهنگ و قدرت طمع کاران را به نمایش در می آور .زیباترین نکته فلسفیاین نمایش ادغام زمان گذشته و حال و به گونه ای آینده بود...به طوری که زمان در برابر معنا به زانو در آمده بود و بی معنا گشته بود معنای عشق به ایران و عشق به مردم ایران ،عشق به وطن و هویت اصیل ایرانی و تمام آرمانهای زیبا ی رزمندگان که زیر چرخ دنده هایقدرتمندان و فاسدان سوء استفاده گر له شده اند