نمایشنامه‌خوانی «عروسی خرده بورژواها»

من این نمایشنامه‌خوانی رو دوست داشتم.
مهمترین نکته‌ای که قبل از هر چیز نظر من رو به خودش جلب کرد این بود که به نظر می‌رسید دوستان برای این کار خیلی زحمت کشیده باشند. من فکر می‌کنم خیلی تمرین کرده باشند؛ خیلی هم دقیق و حساب‌شده.
تسلط دوستان رو نقشهایی که می‌خوندند و روی کل نمایشنامه خیلی خوب بود. من استرس و یا تپقی توی کار هیچ‌کدوم از نقش‌خوان‌ها ندیدم. همه‌ خیلی راحت و مسلط بودند. همه متناسب با نقشی که داشتند بازی‌های کوچیک خوبی داشتند.
به نظر من آریو راقب کیانی به خوبی گروهش رو مدیریت و راهنمایی کرده بود. همه چیز سر جای خودش بود. همه نقش‌ها مناسب نقش‌خوان‌ها بود (و یا برعکس)! و جالب این بود که همه بازی‌ها خوب بود و یکدست. من هر چی با خودم فکر کردم که کی بهتر بازی کرده و یا کی ضعیف‌تر بوده، چیزی به ذهنم نرسید. همه خوب بودند. همه خوب بودند و مسلط...
موسیقی و افکتهای صوتی کار هم خوب بود. به جز اون صدای ناقوس کلیسا که روی اعصاب من رفته بود!

در کل به نظر من این نمایشنامه‌خوانی ... دیدن ادامه ›› یک کار آبرومند و حرفه‌ای بود. و چقدر هم خوشحالم از اینکه اینطور بود، و فقط یه دورهمی دوستانه نبود. به خاطر همین به آریو راقب کیانی و همه‌ی دوستهای خوبم تبریک می‌گم و براشون آرزوی موفقیت می‌کنم.

پ.ن.
دلم برای خیلی از بچه‌های تیوال تنگ شده بود. بچه‌هایی که بعضی‌هاشون رو خیلی وقت بود که ندیده بودم. دم این نمایشنامه‌خوانی گرم که باعث شد که دوستهای خوب خودم رو ببینم و یه کمی از دلتنگیم کم بشه! :)